DELHI 18 xi

Hello Delhi, again! Temperatura w nocy wydaje się być tu nieco niższa niż o tej samej porze w Goa, co mnie ubranej nieco plażowo jeszcze, daje się lekko we znaki. Nadal jest jednak cieplej niż podczas typowej sierpniowej nocy w Polsce, mimo to, niektórzy tubylcy chodzą już okutani w czapki i puchowe kurtki. Standardowo mamy problem ze znalezieniem taksówki, no i oczywiscie znowu chcą nas oszukać przy wydawaniu reszty. Cóż rzecz - życie! Na Paharganj docieramy na dwa samochody, nas taksiarz wysadza kolo dworca zamiast na glównej ulicy, ale trudno, daleko nie mamy, afery robić nie będziemy. Przy stoisku z samosami prawie wdeptuję w klębowisko szczurów, są naprawdę ogromne. Jakies dzieciaki, chyba chcąc zaimponować, łapią jednego i się nim bawią, lapią za ogon i robią mu karuzelę, w końcu rzucają. Za co dostają po lbie od jakiegos Hindusa. Jest smieszno - straszno, późno w nocy, czas szukać reszty ekipy i jakiegos kąta do spania.



Lotnisko w Delhi. Tak czysto, że można jesć z podlogi.





Justę i Matysa udaje się nam odnaleźć bez trudu, zupelnie niespodziewanie spotykamy też Goskę i Justynę, które w czasie gdy my oddwalismy się bachicznym rozkoszom nad morzem, szukaly oswiecenia w Dharmsali. I uczyly się nawet gotować!




powyżej: Zbyt wielu kotów w Indiach nie mielimy okazji spotkać, ale pies-dachowiec przebija wszystko. Prawdopodobnie robi też za tutejszy autoalarm ;)


W miarę szybko udaje się nam też znaleźć tani nocleg - po kilku przebieżkach ciemnymi uliczkami trafiamy do uroczej (kiedys) norki bez okien. Ale za to z gorącą wodą i tv. Za tę przyjemnosć placimy po 250 rupii od pokoju. Pokoje przestronne, z wysokimi sufitami na których wlasnym życiem żyje grzyb. Do lazienki lepiej nie wchodzić, bo tam grzyb wydaje się wyjatkowo ruchliwy, a kaluże rdzawej wody sciekającej z sufitu i scian grożą polamaniem nóg. Nic to jednak dla nas!




fot. Spider

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

VARANASI 24 x

Obraz
O 5:30 budzi nas pukanie do drzwi. Za jakie grzechy?! Z podpuchniętymi oczami, żółwim tempem, próbujemy się doprowadzić do względnie ludzkiego wyglądu. I samopoczucia. Schodzimy z Waldkiem na dół i czekamy na resztę. Przychodzą Dziewczyny, Spider i last but not least - Matys i Justa. Jest stosunkowo chłodno, więc opatulam się prześcieradłem do spania. Po kilkunastu minutach niespiesznego marszu, docieramy nad Ganges. Nasz przewodnik pomaga nam znaleźć naszą łódkę i nas zostawia. Łódka wygląda bardzo niepewnie, myślę co by było gdyby się wywróciła. Pływać potrafię, ale kto wie jakie może mieć skutki zachłyśnięcie się wodą z Gangesu. No i pan od łódki taki chudziutki, ciekawa jestem jak on sobie da radę wiosłując przez dwie godziny. Powyżej: Ganges z rana. I ekipa. Płyniemy powoli i przyglądamy się tym wszystkim niesamowitym rzeczom dziejącym się przy brzegu. Ci wszyscy ludzie przybywający do swojej Matki Gangi by umrzeć, czy choćby po to by się w niej oczyścić, napić, czy zrobić...
Czytaj więcej

Pociągi w Indiach

Obraz
O podróżowaniu koleją indyjską wiele już napisano, ja oryginalna nie będę i dorzucę też coś od siebie. Właśnie temat podróżowania pociągami przed wyjazdem zjadł mi najwięcej nerwów. Teraz to wydaje się być zabawne, ale wtedy naprawdę martwiłam się, że sobie nie poradzimy, bo a to złodzieje, a to problemy z biletami, konduktorzy chyhający na łapówki, a to spóźnienia i odwołania. Rzeczywistość, po raz kolejny, okazała się mniej straszna i dużo łatwiejsza do oswojenia niż nam to przedstawiano. A może to tylko ja i moja skłonność do martwienia się na zapas. W każdym razie wtedy wydawało mi się to trudne, teraz wiem, że nie taki diabeł straszny. Przygoda zaczyna się już przy kupowaniu biletów, bo wbrew pozorom to nie jest taka prosta sprawa. Najpierw, trzeba odczekać swoje w kolejce. W międzyczasie (lub wcześniej) wypełnić formularz rezerwacji , wpisując mnóstwo danych. My zawsze korzystaliśmy z kolejowego biura dla turystów, ze względu na mniejsze kolejki. Biura te są w dużych, ważnych mi...
Czytaj więcej

JODHPUR 1 xi

Obraz
W autobusie do Blue City spiącą Justynę napastują tubylcy, kolejno dotykając jej tatuaż na stopie i wlosy. Mi też udaje się przespać polowę drogi, budzi mnie dopiero huk spadającego z pólki nade mną silnika od motoru, wciskające się na moje kolana jakies dziecko i sapiący nad uchem spocony facet. Jakis czas przed Jodhpurem w autobusie robi się gorąco jak w piecu, mnie robi się niedobrze, więc cieszę się że nie zjadlam sniadania. Mimo że krótka, a autobus calkiem wygodny, to jednak męcząca podróż. O ile lepiej jest jeździć pociągami! Dojeżdżamy na miejsce i zastanawiamy się czy nie uciekać gdzie pieprz rosnie. Pierwsze wrażenie? Smród, brud i ubóstwo. W dodatku, mimo wczesnej pory, jest już tak gorąco że, poza unoszącym się pylem, nie ma czym oddychać. Stacja na której wysiadamy nie robi najlepszego wrażenia, a jeszcze kierowca tak inteligentnie zaparkowal między budynkami, że wyjscie z autobusu z dużym plecakiem to nie lada wyczyn. Dodać trzeba jeszcze tlumy pasażerów i jeszcze więks...
Czytaj więcej