DELHI 18 xi

Hello Delhi, again! Temperatura w nocy wydaje się być tu nieco niższa niż o tej samej porze w Goa, co mnie ubranej nieco plażowo jeszcze, daje się lekko we znaki. Nadal jest jednak cieplej niż podczas typowej sierpniowej nocy w Polsce, mimo to, niektórzy tubylcy chodzą już okutani w czapki i puchowe kurtki. Standardowo mamy problem ze znalezieniem taksówki, no i oczywiscie znowu chcą nas oszukać przy wydawaniu reszty. Cóż rzecz - życie! Na Paharganj docieramy na dwa samochody, nas taksiarz wysadza kolo dworca zamiast na glównej ulicy, ale trudno, daleko nie mamy, afery robić nie będziemy. Przy stoisku z samosami prawie wdeptuję w klębowisko szczurów, są naprawdę ogromne. Jakies dzieciaki, chyba chcąc zaimponować, łapią jednego i się nim bawią, lapią za ogon i robią mu karuzelę, w końcu rzucają. Za co dostają po lbie od jakiegos Hindusa. Jest smieszno - straszno, późno w nocy, czas szukać reszty ekipy i jakiegos kąta do spania.



Lotnisko w Delhi. Tak czysto, że można jesć z podlogi.





Justę i Matysa udaje się nam odnaleźć bez trudu, zupelnie niespodziewanie spotykamy też Goskę i Justynę, które w czasie gdy my oddwalismy się bachicznym rozkoszom nad morzem, szukaly oswiecenia w Dharmsali. I uczyly się nawet gotować!




powyżej: Zbyt wielu kotów w Indiach nie mielimy okazji spotkać, ale pies-dachowiec przebija wszystko. Prawdopodobnie robi też za tutejszy autoalarm ;)


W miarę szybko udaje się nam też znaleźć tani nocleg - po kilku przebieżkach ciemnymi uliczkami trafiamy do uroczej (kiedys) norki bez okien. Ale za to z gorącą wodą i tv. Za tę przyjemnosć placimy po 250 rupii od pokoju. Pokoje przestronne, z wysokimi sufitami na których wlasnym życiem żyje grzyb. Do lazienki lepiej nie wchodzić, bo tam grzyb wydaje się wyjatkowo ruchliwy, a kaluże rdzawej wody sciekającej z sufitu i scian grożą polamaniem nóg. Nic to jednak dla nas!




fot. Spider

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

DELHI 22 x

Obraz
Przed 6 rano przebudza mnie przenikliwy chłód w pokoju i gwar za oknem. Wstaję, przykręcam wentylator, robię sobie krótką przerwę i kładę się z powrotem spać. Mimo wczesnej pory, harmider za oknem jest nie do zniesienia. Po dłuższej chwili udaje mi się znów zasnąć, po to by o 8 obudzić definitywnie. Chłopcy nadal śpią, ja nie mam pojęcia co ze sobą zrobić, a na zewnątrz hotelu sama wyjść się boję. Chwilę leżę z nadzieją, że uda mi się zdrzemnąć na jeszcze choćby godzinę, patrzę w sufit szukając pomocy i w końcu wyskakuję na balkon. A tam: słucham, patrzę, robię zdjęcie i mam dość. Pierwsze zdjęcie, z balkonu. Serce Delhi - Paharganj. Main Bazaar Street, 8:15 rano czasu indyjskiego. Jestem szczęśliwa że jestem w Indiach, nadal w to nie mogę uwierzyć, ale jednocześnie odczuwam silną chęć ucieczki stąd. Uciekam, ale z balkonu pod prysznic, składam bagaż do kupy, coś tam robię koło siebie, ubieram się i znów wychodzę na balkon. Rano Main Bazaar nie wygląda tak strasznie jak nocą, sprawia n
Czytaj więcej

VARANASI 24 x

Obraz
O 5:30 budzi nas pukanie do drzwi. Za jakie grzechy?! Z podpuchniętymi oczami, żółwim tempem, próbujemy się doprowadzić do względnie ludzkiego wyglądu. I samopoczucia. Schodzimy z Waldkiem na dół i czekamy na resztę. Przychodzą Dziewczyny, Spider i last but not least - Matys i Justa. Jest stosunkowo chłodno, więc opatulam się prześcieradłem do spania. Po kilkunastu minutach niespiesznego marszu, docieramy nad Ganges. Nasz przewodnik pomaga nam znaleźć naszą łódkę i nas zostawia. Łódka wygląda bardzo niepewnie, myślę co by było gdyby się wywróciła. Pływać potrafię, ale kto wie jakie może mieć skutki zachłyśnięcie się wodą z Gangesu. No i pan od łódki taki chudziutki, ciekawa jestem jak on sobie da radę wiosłując przez dwie godziny. Powyżej: Ganges z rana. I ekipa. Płyniemy powoli i przyglądamy się tym wszystkim niesamowitym rzeczom dziejącym się przy brzegu. Ci wszyscy ludzie przybywający do swojej Matki Gangi by umrzeć, czy choćby po to by się w niej oczyścić, napić, czy zrobić
Czytaj więcej

JODHPUR 1 xi

Obraz
W autobusie do Blue City spiącą Justynę napastują tubylcy, kolejno dotykając jej tatuaż na stopie i wlosy. Mi też udaje się przespać polowę drogi, budzi mnie dopiero huk spadającego z pólki nade mną silnika od motoru, wciskające się na moje kolana jakies dziecko i sapiący nad uchem spocony facet. Jakis czas przed Jodhpurem w autobusie robi się gorąco jak w piecu, mnie robi się niedobrze, więc cieszę się że nie zjadlam sniadania. Mimo że krótka, a autobus calkiem wygodny, to jednak męcząca podróż. O ile lepiej jest jeździć pociągami! Dojeżdżamy na miejsce i zastanawiamy się czy nie uciekać gdzie pieprz rosnie. Pierwsze wrażenie? Smród, brud i ubóstwo. W dodatku, mimo wczesnej pory, jest już tak gorąco że, poza unoszącym się pylem, nie ma czym oddychać. Stacja na której wysiadamy nie robi najlepszego wrażenia, a jeszcze kierowca tak inteligentnie zaparkowal między budynkami, że wyjscie z autobusu z dużym plecakiem to nie lada wyczyn. Dodać trzeba jeszcze tlumy pasażerów i jeszcze więks
Czytaj więcej